Eerste fragment

Het zand schuurt haar huid. Scherp als glassplinters dringt het overal binnen, zand in haar neus, in haar oren, haar mond. De kille wind raast als een sirene langs haar lichaam, een losgewaaide pluk haar zwiept hard in haar ogen. Opnieuw haalt de storm uit, met moeite houdt ze zich staande, beschermend legt ze haar handen tegen haar buik. De man naast haar grijpt haar vast. Even denkt ze een warme gloed in zijn ogen te herkennen. Ze wil glimlachen. Zijn gezicht verstrakt, hij stopt zijn handen in zijn zakken. De leegte tussen hen hangt als een zware massa over haar lichaam.
Hij wijst naar de oceaan, zijn gezicht ziet bleek. Plotseling ontstaat er drukte op het strand, een uitgeputte jongen is alleen teruggekomen, op zoek naar hulp. Er is een surfer in problemen. Twee jongens surfen snel weg, want reddingsboten zijn hier niet, aan het einde van de wereld. God, laat het hem niet zijn. Ze rent naar de ijskoude branding. Hij roept haar, maar ze verstaat hem niet. Zijn woorden stuiven weg in de storm.