Hij is verslonden

Een recensie op Boekenblog: 'Voorbij Mels is een geslaagd debuut' en iets verderop 'echt een aanrader'. Hiep hoera. 'De schrijfster heeft gekozen voor een vlotte schrijfstijl, waardoor je ook echt door het boek heen vliegt. (...) Dat betekent dat we bladzijde na bladzijden verslonden om bij de ontknoping te komen.'
Ze hebben ook kritiek: de hoeveelheid Engelse woorden in de tekst. Ik snap die opmerking. Sterker nog, ik heb er tijdens het schrijven vaak over getwijfeld; moest ik het nou wel of niet gebruiken, al die turbotaal? Wel doen, besloot ik uiteindelijk. Het hoort bij het snelle leven van de personages uit het boek, het is de bizarre manier waarop velen van ons iedere dag praten, chatten, brainstormen en levelen. En ja, ik doe dat ook, veel te vaak. Guilty as sin. Meer lezen uit deze recensie doe je hier.

Ondertussen krijg ik steeds de vraag: 'hoeveel boeken zijn er nou verkocht?' Ik ben best een eikel want meestal blijf ik het antwoord schuldig. Hele gesprekken voer ik met mijn redacteur, maar als ik de telefoon opleg, heb ik haar weer niet gevraagd hoeveel er is uitgeleverd. Vandaag heb ik nieuws. Duizend zijn er verkocht.
Oké. In boekenland is het niks. Als je het vergelijkt met die pallets Kluuns en Esther Verhoefs die dagelijks in plastic tasjes de boekhandels verlaten, is het minder dan peanuts. Maar hé, ik ben blij. Ik doe ook maar wat. Mooie start.