Girl, I'll house you

12 uur middernacht, de voorstelling was afgelopen. Als we wilden konden we in de club blijven. Over een dik uur zou Todd Terry draaien. 'Aah, joh, we gaan toch niet naar huis? Even kijken, for the old times.'
Nu weggaan was namelijk vloeken in de kerk. Todd Terry was Todd the God, het Genesis van de house. Uit de tijd van strakke wielrenbroekjes op de laatste donderdagavond van de maand, acidavond bij LVC in Leiden. Of heel soms, naar het hoogst haalbare, de RoXY in Amsterdam, waar Zubrowska haar tieten ontblootte en iedereen lief voor elkaar was.
We hingen aan de bar, binnen korte tijd was de zaal propvol.
'Méééén, wat zijn ze jong zijn ze hè?'
'En wij niet oud, toch?'
'No way.'
'Weten ze wie Todd Terry is?'
'Waren ze toen al geboren dan?'
'Kut, dit is een goeie plaat.'
We waren even stil. 'Shit, man, hij staat er al.'
Zonder ook maar een aankondiging, was Todd the God al achter de draaitafels geschoven. Geen aandacht vragen van het publiek, keihard deed hij zijn ding. Vanaf vinyl, natuurlijk.
'Godver, weer zo'n goeie plaat.'
En nog één, en nog één. Iedereen op elkaar geperst, de dansvloer barstte uit haar voegen, binnen no time bewoog de hele club. Dansen zouden we, overal, zo beval het Todd the God. Oldskool met nieuw gemixt, damn, he did it again. Boven, bij het balkon was meer plek. Eindelijk ruimte, wij wilden niet bewegen als sardientjes.
Ik voelde de aandacht van de dansende jongen naast me. Donker haar, nog geen twintig, eerstejaars HES of zo. Terwijl ik journaalposten maakten op mijn eindexamen Economie II, viel hij waarschijnlijk met zijn driewieler een tand door zijn lip.
Hij lachte naar me, ik lachte terug. Hij lachte nog een keer, dus ik deed hetzelfde. Want zo ben ik. Best aardig. En ik danste verder.
Even later een tik op mijn rug.
'Mevrouw, mevrouw.'
Ik herinner me niet wat ik deed, ik vermoed dat ik hem redelijk verbluft aanstaarde. Mevrouw zijn bij de bakker vond ik best oké, in een club was het nog even wennen.
'Mevrouw, mevrouw...'
'Sorry?' Zou hij toch al twintig zijn?
'Wilt u met mij dansen?'
'Huh?'
'Dansen?'
Hier was mijn balboekje niet op berekend, ik wees naar de dansvloer beneden. 'Daar staan veel meer mensen,'(lees: jonge chickies) 'daar moet je zijn.'
'Nee, nee, ik wil met u.'
Stilte.
'Want u houst zo lekker.'

Omdat ik hier geen woorden voor heb, dan maar even voor u Todd op zijn best, in de remix voor de Jungle Brothers. Girl, I'll house you. Wat in een ver verleden, toen mijn manuscript er nog anders uitzag, trouwens nog de werktitel voor Voorbij Mels is geweest.