Gisteren maakte ik mijn jaarlijkse gang naar de kerstafdeling van de Bijenkorf. Ik weet het, daar moet je niet intrappen, maar ik doe het altijd. Dus daar stond ik met mijn mandje met zeven ballen, drie zwarte takken met glitters en een paar slingers waarvoor ik negentig euro of zo afrekende. De ballen van de Bijenkorf zijn namelijk de duurste van het land, dat weet iedereen. Als je klaar bent, ga je naar buiten met een paar tasjes die zo licht zijn als lucht. Maar ze doen er wel lekker lang lang over om je spullen in te pakken.
Vloeipapiertje om die ene bal, plakbandje, papiertje om die slinger, plakbandje. De caissière vertelde haar collega over het kerstfeest van vorig jaar. 'Ik ga niet man. Vorig jaar kreeg ik rode wijn over me heen. Zeiden ze dat het mijn schuld was, weet je.' Vloeipapiertje, plakbandje.
Al fietsend met dat tasje naar huis dacht ik aan mijn kerstboom. Dankzij deze aankopen zou hij er natuurlijk ook zo uitzien als zo'n ding bij de Bijenkorf. Stunning en zo.
Maar weet u, het is weer niet gelukt. Met die boom.
Potverdorie. Kei lilluk. Maar hij ruikt wel lekker.
Over anderhalf uur komt mijn kleuter thuis. Dan gaat hier de cd van de Gouden Nachtegaaltjes aan. Waarna hij opnieuw alle ballen aan de onderkant van de boom eruit zal halen.
Ik wilde hier niet meer bloggen over dat ene feest, maar sommigen van u mailen mij nog, 'Mirei, hoézó ging jij de hele dag achter je laptop zitten voor een kaartje voor een feest?'
Nou ja, hiervoor waarschijnlijk. Als u zin heeft, wacht u dan vooral even tot het moment waarop Jesus Christ Super DJ (en die naam heb ik niet bedacht) de nieuwe plaat erin knalt. Vraagt u trouwens niet wie die meneer is met die witte zonnebril, want ik weet het niet. Ik moet u overigens bekennen dat ik er niet eens bij was vorig jaar. Wij lagen op het witte zand aan een ruisende zee, waar we onder onze parasol sms'jes from outer space ontvingen: 'Topfeestv, dakl erweer af! Staan nu biji dejassenO,, missenO jullie!'
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten