Lieve lezer van deze weblog, ik wens u een inspirerend, gelukkig en gezond nieuwjaar. Dat al uw wensen uit mogen komen!
Het is al 6 januari, ik ben wat aan de late kant met deze wens. Maar weet u, de kerstboom staat hier ook nog. Nu val ik door de mand, een boom op 6 januari is natuurlijk bijzonder uncool. De straat stond hier gisteren al vol met afgedankte sparren. Een scharminkelig bruin skelet uitgezonderd (kannonnen, wat die eigenaren ermee hadden gedaan), zaten ze stuk voor stuk trouwens nog prachtig in de naalden. Je zou ze zo in huis nemen.
Maar ik vind het zo sneu, die boom eruit. Alle verhalen over het kindje en Jozef en Maria ten spijt, is kerst voor mij toch een feest van licht tijdens de donkerste dagen van het jaar. Ik ben een soort heiden, dus ik hou wel van het symbool van die boom die in de winter groen blijft. (Die woekerende bamboe in onze tuin is ook best groen, eerlijk gezegd is hij zelfs groener dan groen, maar toch. Anders. Vind ik.)
De boom mag dus nog een dag. De kleuter reageerde juichend.
En o ja, voor mezelf wens ik dat ik het komend jaar natuurlijk wat enerverender mag bloggen dan vandaag. Dit is natuurlijk niet het stuk waar u op zat te wachten. Dat komt ervan als ik op een ochtend tien dingen tegelijkertijd wil doen. Excusez.
Posts
2 opmerkingen:
mag ie dan nu eindelijk weg?
hij vindt het vast lekker buiten in de kou
Ja, ja, het is gebeurd, ons baken is afgetuigd. De peuter was verdrietig en hing iedere bal weer terug aan de takken. Maar onze boom bleek er ook wel klaar mee. We stonden op een zacht tapijtje van dennennaalden. Exit!
Een reactie posten