Over In Europa en een enge mevrouw

Het is weer zover, ik ben ontrouw aan deze blog. Dat zit namelijk zo. Ik ga vreemd met mijn nieuwe boek. En ik geniet van ieder moment. Deze keer zijn er geen Roos en Mels en Lode (dus inderdaad, er komt géén vervolg op Voorbij Mels), maar personages die Volmer heten, en Ava, en Julia. Al geef ik toe dat de ervaring leert dat dat die namen zomaar kunnen veranderen. Dan krijg ik op een schone dag de geest, en floep, daar geschiedt het: gij zult zoeken & vervangen! En ja hoor, dan heten ze ineens Kees, Monique en Appel (dat kan, je kan je dochter Appel noemen, Gwyneth Paltrow deed dat ook).
In Voorbij Mels heb ik ook gezocht en vervangen. Waar ik Bill Gates trouwens nog steeds een memootje over moet schrijven, want dat blijkt niet goed gegaan. Op een bepaalde pagina sluipt nu dus zomaar out of the blue een vreemde mevrouw het boek in! Om daarna geruisloos af te gaan. De horror! Natuurlijk zeg ik niet hoe deze enge dame heet, niemand die het tot nu toe gezien heeft, en gaat u ook vooral niet gissen. Er schijnt zelfs geen Mulisch gedrukt te worden zonder fouten, maar dit is natuurlijk monsterlijk. Voor het gemak blame ik de hele boel maar vooral on Bill, want ik heb tenslotte zelf het manuscript ook niet 32 keer moeten controleren voor het gedrukt werd. Een schande is het.

Maar ik had het over mijn afwezigheid hier. De komende tijd kunt u dus nog meer van dit verwerpelijke gedrag van mij verwachten. Ik word een stille. Er zullen dagen (wat zeg ik, wéken) van afwezigheid zijn waarnu ik u weer volkomen onverwacht overval met van alles waarvan u nooit had gedacht dat u het wilde lezen. Ik weet het, als er een manier is om een internetpagina om zeep te helpen, is het deze wel. Maar lieve lezer, wees blij, de stilte betekent dat er een volgend boek komt.

Om uw tijd zinvol te besteden, beveel ik u ondertussen deze pagina van harte aan. Voor urenlange fantastische televisie via uw computerd. In Europa, de onvolprezen serie van Geert Mak over het Europa van de twintigste eeuw. Kijk, dat je zijn boek te dik vindt, dat kan(ik heb het ook nog niet eh... helemaal uit), maar dit kost geen moeite. Gewoon kijken tijdens uw lunchpauze. Of multitasken terwijl u uw piepers jast. Afgelopen zondag was de laatste aflevering: Bosnie 1992, over de waarheid die niet de waarheid is, omdat er meerdere waarheden naast elkaar bestaan. En misschien gingen alle uitzendingen daar uiteindelijk wel over, omdat de wereld nou eenmaal een stuk complexer is dan je graag zou zien. U kunt alles hier nog een keer zien.