Alleen een Barbapapa

Ik zou hier natuurlijk even niet bloggen (want schrijvend aan mijn boek) maar dit wou ik toch even kwijt. Wereldnieuws en zo. Het gaat over meneer Anders Fogh Rasmussen, voor degenen die hem niet kennen, dat is de best wel strenge Deense premier die eind juli waarschijnlijk Jaap de Hoop Scheffer opvolgt bij de Navo. Die meneer dus. Toen hij op de lagere school zat, scheen hij thuis al ministertje te spelen. En premiertje, dat ook. Wat ik overigens prima vind, een beetje ambitie kan geen kwaad. Ik heb het lieve grut vandaag opnieuw aangespoord tot enige mate van zelfontplooiing, maar er is hier verdorie alleen een Barbapapa op het tafelblad getekend.
Maar die Deense meneer dus, die straks bij de Navo en zo, daar wil ik wat over vertellen. Hij wil namelijk niet dat zijn kinders de kaarsjes op hun verjaardagstaart uitblazen. Want dan komen er bacteriën op het gebak. Fascinerend.

Over In Europa en een enge mevrouw

Het is weer zover, ik ben ontrouw aan deze blog. Dat zit namelijk zo. Ik ga vreemd met mijn nieuwe boek. En ik geniet van ieder moment. Deze keer zijn er geen Roos en Mels en Lode (dus inderdaad, er komt géén vervolg op Voorbij Mels), maar personages die Volmer heten, en Ava, en Julia. Al geef ik toe dat de ervaring leert dat dat die namen zomaar kunnen veranderen. Dan krijg ik op een schone dag de geest, en floep, daar geschiedt het: gij zult zoeken & vervangen! En ja hoor, dan heten ze ineens Kees, Monique en Appel (dat kan, je kan je dochter Appel noemen, Gwyneth Paltrow deed dat ook).
In Voorbij Mels heb ik ook gezocht en vervangen. Waar ik Bill Gates trouwens nog steeds een memootje over moet schrijven, want dat blijkt niet goed gegaan. Op een bepaalde pagina sluipt nu dus zomaar out of the blue een vreemde mevrouw het boek in! Om daarna geruisloos af te gaan. De horror! Natuurlijk zeg ik niet hoe deze enge dame heet, niemand die het tot nu toe gezien heeft, en gaat u ook vooral niet gissen. Er schijnt zelfs geen Mulisch gedrukt te worden zonder fouten, maar dit is natuurlijk monsterlijk. Voor het gemak blame ik de hele boel maar vooral on Bill, want ik heb tenslotte zelf het manuscript ook niet 32 keer moeten controleren voor het gedrukt werd. Een schande is het.

Maar ik had het over mijn afwezigheid hier. De komende tijd kunt u dus nog meer van dit verwerpelijke gedrag van mij verwachten. Ik word een stille. Er zullen dagen (wat zeg ik, wéken) van afwezigheid zijn waarnu ik u weer volkomen onverwacht overval met van alles waarvan u nooit had gedacht dat u het wilde lezen. Ik weet het, als er een manier is om een internetpagina om zeep te helpen, is het deze wel. Maar lieve lezer, wees blij, de stilte betekent dat er een volgend boek komt.

Om uw tijd zinvol te besteden, beveel ik u ondertussen deze pagina van harte aan. Voor urenlange fantastische televisie via uw computerd. In Europa, de onvolprezen serie van Geert Mak over het Europa van de twintigste eeuw. Kijk, dat je zijn boek te dik vindt, dat kan(ik heb het ook nog niet eh... helemaal uit), maar dit kost geen moeite. Gewoon kijken tijdens uw lunchpauze. Of multitasken terwijl u uw piepers jast. Afgelopen zondag was de laatste aflevering: Bosnie 1992, over de waarheid die niet de waarheid is, omdat er meerdere waarheden naast elkaar bestaan. En misschien gingen alle uitzendingen daar uiteindelijk wel over, omdat de wereld nou eenmaal een stuk complexer is dan je graag zou zien. U kunt alles hier nog een keer zien.

Heleen

Women in Paradise, gistermiddag. (Damn, wat is Ellen ten Damme toch een lekker wijf. Man, she rocks.)
Naar aanleiding van het vileine maar hilarische Heleen van Royen-lied van cabaretière Dorine Wiersma kwam het gesprek inderdaad... op Heleen van Royen.
Ik wil hier vandaag toch nog even een lans voor Van Royen breken. Want wat je ook van haar vindt, juist voor vrouwen heeft ze wat mij betreft een paar belangrijke boeken geschreven. Ik heb daar gisteren ook wat over gezegd, maar achteraf gezien vind ik het niet genoeg.
In De Gelukkige Huisvrouw maakte Van Royen voor een grote groep mensen de problematiek van de postnatale depressie bespreekbaar. En het idee achter haar laatste roman De Ontsnapping vind ik verdomd interessant. Een moeder met een prima leven: niks-aan-de-hand gezinnetje, parttime baan, altijd zorgzaam voor iedereen. Tot ze op een dag besluit om de hele boel achter zich te laten. Ze vliegt naar de zon, blijft maanden van huis en ontwikkelt zichzelf en haar sexualteit. Ondertussen huilen de achtergebleven kinderen zich thuis natuurlijk in slaap en ook met de seksgod onder de zon loopt het niet best af.
Juist voor vrouwen lijkt mij dit vertrek van huis en haard een boeiend thema. Want hoevelen denken er in hun darkest moments niet over na? Al is het maar een iniminimicronanoseconde? Om het ergste te doen wat er is, je kinderen achterlaten? (Oké, mannen lopen ook wel eens met die gedachte rond, ze gaan dan vrij ongecompliceerd een pakje sigaretten kopen en zo.)
Potverdorie, wat een wijvending weer. Ze schrijft toch goede boeken? Gaan we zeiken over het feit dat zij van seks zo haar imago heeft gemaakt. Kortom, lees Heleen en ga naar Dorine. En als ik hink op twee gedachten, maakt dat het leven vast nog mooier.

Vrouwen

Vandaag nog een keer iets over Women in Paradise zondagmiddag in Paradiso. Onder leiding van presentatrice Anousha Nzume kunt u hier vanalles horen én zeggen over het curieuze thema Sex is Back. Andere deelnemers naast ondergetekende zijn de Israelische schrijfster Judith Katzir die een mooi boek schreef over de liefde tussen een leerlinge en haar docente, de journalist en schrijfster Arzu Kokeng, de flamboyante Russische zangeres Marynka Nicolai, de journalist Myrthe Hilkens die in haar boek McSex opwindende dingen zegt over de pornoficatie van de samenleving, en de singer-songwriters Ellen ten Damme en Dorine Wiersma.
Wilt u uw lachspieren stimuleren, klik dan trouwens vooral hier voor Dorines optreden vorig jaar in de De Wereld Draait Door.

Start: 17.00 uur. Kaarten aan de deur 15,-.
Kom op tijd. Na afloop is er eten en nog meer vrouwelijke artiesten, muziek, dans en workshops. Tevens kunt u tot 5 uur los op de dansvloer alwaar vrouwelijke dj's hun beats zullen laten schallen. Women in Paradise, wat een fijne titel toch. Maar deze pussy's zijn geen sissy's, mannen zijn zeer welkom.

To be or to nl

Op mijn pagina van Onestat zie ik met welke regelmaat dit buitengewoon belangwekkend weblog bezoekt. Ik lees of u hier voor het eerst bent of dat dit uw 165e keer is. Er blijken IP-adressen in de omloop die trouwer aan mij zijn dan ik aan mezelf.
O, ode aan het digitale leven!
De mensen van Onestat vertellen mij ook of u hier via een andere site terecht bent gekomen. Zo bestaat er een groepje Amsterdammers dat mij iedere keer opnieuw vindt via www.google.be. Eerst dacht ik dat het met deze Vlaamse mevrouw te maken had. Maar u blijft terug komen. Interessant.
Ik zei het al, wat een oneindig boeiend blog is dit toch. Ik wens u een goede nacht.

Het hebbeding

Ik heb niks met gadgets. Oké, mijn telefoon is best gelikt. Hij loodst me van Amsterdam naar Geleen en je kan er je haar mee föhnen. Maar sinds ik hem vorige week tijdelijk aan de eettafel heb verankerd met een bel secondelijm (Pattex; vrij onverwoestbaar, er kwam wat brikwerk aan te pas), zijn de glorydays van mijn Nokia wel over. Als ik nu een filmpje van de peuter maak -'lach eens naar mama'- ziet mijn appeltje eruit als een gorilla in the mist. (Die Pattex zat natuurlijk precies onder de lens. Dit was een enge dag, ik bedoel, dat die lijm precies daar en zo, ik moet wel slecht karma hebben gehad.)
Mijn lief hier houdt wel van gadgets. Wij houden van schoenen (o, cliché!), en hullie -de mannen- van Japanse messensets en camera's met 833 triljard megapixels. Zo kwam mijn lief laatst thuis met een waterkoker die geen waterkoker was maar een melkkan. Er zat een stekker aan en het ding glom als een nieuwe BMW. Het was van hetzelfde merk was als ons espressoapparaat. U weet wel dat merk waar je van die vervuilende koffiecupjes indouwt waarna er er dan verdomd lekkere koffie uitkomt.
Het bleek een aeroccino.
'Cadeautje. Voor jou. Kun je lekkere cappuccino maken.'
'Eh... ik drink geen cappuccino.'
'Vanaf nu wel.'
En damn, hij had gelijk. De pakken melk gaan hard.
Vandaag dus even wat schaamteloze reclame hier. Omdat echt, ik gewoon even meer van m'n eige hou als ik die koffie heb gemaakt. En van die gek natuurlijk.