Familiestuk

Voor de verdwaalde bezoeker die hier niet is om reacties te posten over free sex en hot gril from Russia en Vigara (de taalfouten zijn niet de mijne) hier dan maar een kort bericht. Op dit moment schrijf ik de laatste hoofdstukken van mijn volgende roman, Familiestuk. De uitgever bedacht het onderschrift, twee zussen, een oorlog en een familie vol geheimen. Kortom, zie daar in het kort de strekking mijn nieuwe roman.
Hij komt uit in het voorjaar van 2012. Wil je meer weten, volg me dan op Twitter, Facebook of schrijf je in op de nieuwsbrief van Uitgeverij Mistral.
En dit is alvast de voorjaarsbrochure 2012 van Mistral - met hoera, de cover van Familiestuk prominent op het omslag.

Lieve lezer

Zoals u ziet is het hier al een tijd stil als op een kerkhof. Ik ben druk met freelance werk en schrijf aan mijn tweede manuscript. Dat volgende boek is anders, het is gek om dan een blog te onderhouden die Voorbij Mels heet. Das war einmal. Mels is voorbij, het gaat nu over Puck, Athena en Jim.
Na de zomer is de werktitel nu al sinds een maand of wat. Maar dat kan zomaar veranderen.
Helemaal stil is het hier trouwens niet. De Betsy's en Daisy's proberen nog iedere week hun reacties te plaatsen over Fee Sex en Genreic Vigara. We moeten dus misschien toch wat van het blauwe spul kopen, de dames sparen voor de spellingscorrector.
Nog een beetje nieuws over Mels: in de Boekenweek lees ik voor in de bieb waar ik als kind niet uit te slaan was. Daar schuin tegenover de kerk in Zeeland, mijn geboortedorp, donderdagavond 11 maart, 20.00 uur.

Amsterdam is a mess

Amsterdam, sodom en gomorrah, cesspool of corruption, waar ouders hun kinderen opvoeden in vrije seks en hen leren grass te roken. Tenminste zo beweert Fox, het aloude uberreactionaire Amerikaanse broadcast channel. Een Amsterdammer maakte een filmpje als tegenreactie.
Hoort u niet bij de duizenden mensen die de afgelopen dagen het filmpje op You Tube zagen, klikt u dan vooral even hier.

Met een vriendelijke groet,
vanaf de bodem van de beerput,
alwaar ik zo meteen tijdens het knutseluurtje,
mijn kleuter zal leren,
een jointje te bouwen.

Yours truly,

Mireille van Hout

Así no es

De Alpe d'Huez, de Mont Ventoux, gele truien, goddelijke fietskuiten, een strijd tegen de hitte, de zwaartekracht en honderden andere goden. Alberto Contador, el pistolero, werd gisteren na weken van afzien dan gekroond tot winnaar van de Tour de France van 2009, de nieuwe grootheid van Spanje.
Nou heb ik nog een poos op het Iberische schiereiland gewoond, dus ik weet wel hoe dat volkslied daar klinkt. En dat is in ieder geval niet zo. Kijk naar het gezicht van Contador op het erepodium. What the f**k is...

Vakantie

Het is hier schoolvakantie en dat betekent komkommertijd. Mijn koters zijn dol op die dingen, dus u begrijpt, het is hier even stil. Heeft u nog steeds niet genoeg van Mels en mij, dan leest u bij Vrouw.nl en Viva een interview met ondergetekende.
Ik wens u een fijne zomer!

Hotpants en Eddy

Nog maar een keer RoXY revisited dan, een link naar De Pers van vandaag waar ik als buitengewoon gezaghebbend schrijfster word opgevoerd over Brand in Mokum. Zoals u leest kwamen daar wat wodkaatjes aan te pas, maar dat mag de pret niet drukken. (Ik weet niet precies hoeveel, maar ben ik al schrijfster? Ik bedoel, daarvoor moet toch ook boek twee geplakt en gevouwen zijn en in pallets van honderd Selexyz binnen worden gedragen. Maar read my lips; boek twee, dat komt er heus.) Anyway, wodka dus. Hopelijk had Eddy de Clercq ook wat Absolut achterover geslagen, want ik word wat treurig van zijn zure commentaar. Gelukkig sluit Jojanneke het stuk af met hotpants en Kluun, dat geeft de erogene mens dan weer wat vreugd.

The day after, nog steeds kippenvel

Het RoXYweekend is afgelopen. Het was het weekend waarin de deuren van de RoXY letterlijk en figuurlijk opnieuw opengingen. 12 uur, donker, het weinige licht gericht op het het metershoge enorme gordijn boven het podium. Het werd donker, weer licht, een gruwelijk gegrom door de hele zaal. Langzaam gingen de gordijnen open. Boven het podium hing de aloude leeuwendeurklopper uitvergroot tot een metershoge grommende leeuw, helemaal tot boven in de nok van Paradiso. Noem mij maar een watje, maar ik vond het hallucinerend. De opening met Dimitri in die spuwende leeuw was een moment om nooit meer te vergeten. Er tripten tientallen figuren uit het nirvana van de RoXY op de catwalk om zijn DJ-boot, hun stappen lieten de eerste plaat zes keer overslaan. Maar het maakte niet uit, dit kon niet meer stuk. Was u erbij, dan krijgt u hier vermoedelijk weer kippenvel. (Was u er niet , dan wordt u van zo'n lekker blur filmpje helaas weinig wijzer)
Het was mooi, het was mooi, het was mooi.
Brand in Mokum voorbij, nu weer verder, niet meer terugkijken en er met z'n allen voor zorgen dat the god of hellfire in Amsterdam nog lang niet klaar is. Een ding is duidelijk, het vuur is nooit geblust. Klik hier voor het filmpje op AT5. En hier vindt u een stuk over het feest in het Parool.